Overlijden Charles Witlox - Charlie's Travels (2024)

Bron: De Ondernemer

Het is nog maar zeven maanden geleden dat Charles door een kitesurfongeluk in Zuid-Afrika letterlijk uit het leven werd getrokken. Terwijl de bevlogen oprichter van de reisorganisatie nog op het strand stond, trok zijn kite hem hoog de lucht in. De klap die hij verderop tegen het asfalt maakte, kwam hij niet meer te boven. En dat terwijl zijn vriendin er een week later achter kwam zwanger te zijn.

,,Er is geen enkele regisseur die zo’n slecht script zou schrijven als deze”, zucht Coert Prins als ceo van Charlie’s Travels. ,,Hoe het ondertussen met ons gaat? Op zakelijk vlak zijn we vrij succesvol en groeien we. Op persoonlijk vlak merk je dat Charles’ overlijden een gigantische impact heeft gemaakt. Iedere dag. Er is nog veel pijn en onverwerkt verdriet.”

Het blijkt een goede keuze te zijn. Volgens de ceo is er onder het personeel een gedrevenheid ontstaan die hem letterlijk kippenvel bezorgt zodra hij erover praat. ,,Het lijkt wel alsof iedereen binnen Charlie’s Travels ervoor heeft gekozen om Charles na zijn overlijden gezamenlijk te belichamen. We zijn hier allemaal de oprecht geïnteresseerde ontdekkingsreiziger die hij ook was.”

,,Er zijn gaten gevallen in de productontwikkeling die hij voor zijn rekening nam, maar ik zie nu dat collega’s hun kans pakken om die gaten te dichten. Precies zoals hij gewild had. Ik vind het echt supermooi dat zoiets ontstaat. Ze maken nu zelfs ook video’s zoals hij dat altijd deed. Iedereen voelt dat dit belangrijk is en dat we het met elkaar moeten oplossen.”

De instelling van het personeel is een waardevolle. Toch zijn de uitdagingen daarmee nog lang niet getackeld. Zo stond Charles te boek als een enorme creatieveling die wegens zijn stortvloed aan ideeën geregeld door zijn mensen moest worden afgeremd. Maar de creatieveling is verdwenen en de ideeënbron staat droog.

,,Charles zat continu in Afrika om nieuwe plekken voor onze klanten te ontdekken. Echt het werk voor de lange termijn. Dan had hij weer iets gehoord in Sierra Leone of wilde hij iets ontwikkelen voor in Angola… Hij kende alle agencies. Hij kende Afrika. Voor ons is dat een ander verhaal. Ik kom uit de IT en mijn marketing manager heeft een verleden in finance. Hoe los je zoiets op?”

,,Zoals gezegd pakken onze medewerkers de kleinere dingen op. Over nieuwe projecten in landen als Gabon en Senegal moeten we de komende tijd met elkaar gaan nadenken. Hoe ontwikkel je zoiets? Ik weet het niet. Het is nog maar zeven maanden geleden hè. Deze zaken zijn nog niet super urgent, maar wel ontzettend belangrijk. Een mega uitdaging.”

Net zoals het zakelijke aspect dat is. Charles was voor 100 procent eigenaar van het bedrijf en het is zijn familie die de organisatie heeft geërfd. Maar hoe werkt dat in de praktijk? ,,Zijn vriendin gaat inmiddels bijna bevallen en uiteindelijk krijgt het kind de zeggenschap over het bedrijf. Hoe ga je daarmee om? Ik weet het niet. Het is een bijzondere situatie. Zijn moeder was altijd al betrokken en wil ermee doorgaan. Het is natuurlijk ook de nalatenschap van haar zoon.”

,,Zoals ik al zei, de zaken lopen verder goed. Op financieel vlak rapporteren we aan de familie en als de grootste klap straks enigszins een plekje heeft gekregen, kijken we naar de toekomst. Toch is dit niet de manier waarop je daarover wilt nadenken. Daar heb ik nooit voor getekend. Het is naar, maar we moeten er wel mee omgaan.”

Hoewel de toon van Coert logischerwijs terneergeslagen is, verzekert hij dat de huidige situatie hem niet ontmoedigt. ,,Ik werk vanuit Nairobi, ben daar het meest van de tijd buiten en vooral in het begin stond ik soms eindeloos voor me uit te staren. Er kwam gewoon niets in mijn hoofd. Toch zit de gedrevenheid van Charles nog steeds in mij. Ik weet wat we willen bereiken. Onze plannen motiveren mij nog altijd en dat geeft genoeg energie om de anderen ook mee te nemen.”

Hij maakt zich dan ook geen zorgen over het voortbestaan van Charlie’s Travels. ,,We hebben de ceremonie voor Charles in Nairobi gehouden, waar onze partners uit onder andere Kenia, Tanzania en Uganda de mogelijkheid hadden om afscheid te nemen. Als je dan hoort wat Charles en onze organisatie voor die mensen heeft betekend. Zij kunnen nu toeristen ontvangen. Een leven opbouwen. Alleen maar omdat er zo’n rare gek op een motor voorbij kwam die ze zo’n kans bood. Dat is toch bizar? De impact die we als bedrijf maken op het leven van lokale ondernemers vormt voor ons de grootste motivatie.”